میدان آزادی در قسمت غربی تهران قرار گرفتهاست و مسافرانی که از بزرگراه شهید لشگری به تهران وارد میشوند، به عنوان اولین نماد شهری این میدان و بنای مخصوص آن را مورد توجه قرار میدهند.
این میدان که قبل از انقلاب اسلامی سال 1357 میدان شهیاد نام داشت، به صورت بیضی ساخته شدهاست که در مرکز آن برج آزادی قرار گرفتهاست و در حاشیهی آن دو مسیر اتومبیلرو که در بعضی قسمتها به صورت دو طبقه ساختهشدهاست، قرار گرفتهاست. بین بنای برج آزادی و مسیرهای اطراف میدان نیز باغچههای چمنکاری شده به صورت شش ضلعی ساخته شدهاست.
میدان آزادی با مساحت 50000مترمربع پس از میدان نقش جهان اصفهان با مساحت 89٬600 مترمربع، بزرگترین میدان ایران است و برج آزادی با ارتفاع چهل و هشت متر، که یکی از نمادهای تهران است، در آن قرار دارد.
برج آزادی یا شهیاد، به عنوان نماد پایتخت ساخته شد. طراح میدان شهیاد مهندس حسین امانت بود. بر پایه نظرسنجی های انجام شده اکثریت شهروندان تهرانی برج آزادی را به عنوان نماد شهر تهران معرفی کرده اند.همچنین بر اساس همین نظرسنجی میدان آزادی، پس از موزه ها و کاخ ها، سومین جایی است که شهروندان تهرانی برای معرفی به بازدیدکنندگان خارجی دارای اولویت می دانند. از سال 1352 هجری شمسی تا سال 1357اسکناس های دویست ریالی ایران با تصویری از این برج چاپ و نشر می شد.
قشهء میدان دقیقاً از سقفمسجد شیخ لطف اله اقتباس شده، فقط به جای یک دایره، در اینجا دو بخش از دو بیضی با کانونهای متفاوت وجود دارند. اغلب طرحهای پروژه، از جمله این طرح را روحالله نیکخصال با نقشههای پیچیدهء هندسی و با الهام از نمونههای تاریخی و با چرخشی مدرن پرورانده است. گرچه نیکخصال در آن دوران دانشجوی سال سوم بود و در دفتر امانت کار میکرد، اما به گفتهء امانت <در هندسه نابغه بود> و بنابراین مسئولیت طرحهای اجرایی مقدماتی به او سپرده شد. البته طراحی سازهِ دانکن مایکل که ۸ Over Arup انجام داد، کمک شایانی به سازماندهی هندسی این طرحها کرد.تحلیل هندسی تناسبات برج آن را کوتاه و تنومند نشان میدهد. در واقع اگر برج بلندتر می بود و اگر سه دایره افقی با دایرههای عمودی همسان بودند، قطعاً اوجگیری برج بیشتر القا میشد و دیگر همچون هیکلی بدون سر و گردن به نظر نمیرسید. اما به هرحال، ارتفاع 45 متری برج که به دلیل نزدیکی به فرودگاه به طرح امانت تحمیل شده بود، او را محدود میکرد. بنابراین آنچه را که در ارتفاع نمیتوانست بهدست آورد، با گسترش افقی ستونها و عظمت شکلهای توخالی قسمت پایین جبران کرد.
و امابرج آزادی یکی از نمادهای شهر تهران است که در سال 1349 خورشیدی به دست معمارایرانی،حسین امانت با نام برج شهیاد ، طراحی و ساخته شد. این برج، پس از انقلاب اسلامی به نام برج آزادی» معروف گردیدهاست. تا به حال از هزینههای ساخت این برج سندی ارائه نشده است. در حال حاضر مجموعه فرهنگی و هنری برج آزادی تحت نظر بنیاد فرهنگی و هنری رودکی اداره میگردد. برج آزادی در ایران، نمونهای از نماد و نشانههای شهری است که معماری شاخص آن، تلفیق طاقهای معماری پیش از اسلام (دوره هخامنیشان و ساسانیان) و بعد از اسلام و تبدیل آن به نمادی زیبا به لحاظ معماری است. در این طرح، معمار حتی به جزئیات اجرای بنا و نحوه چیدمان سنگهای نما دقت وافری مبذول داشته تا در نهایت جزء جزء اجزا به کل واحدی بدل گردند.
برج آزادی به صورت یک یادمانی ساخته شدهاست و به عنوان یک نماد شهری مورد توجه استب ر پایه نظرسنجیهای انجام شده اکثریت شهروندان تهرانی برج آزادی را به عنوان نماد شهر تهران معرفی کردهاند.
تاریخچه برج آزادی به سال 1345 خورشیدی برمیگردد. در این سال طرح یک نماد شناسایی ایران میان معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در پایان طرح مهندس حسین امانت بیست و چهار ساله و دانشآموخته دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران برنده و برای ساخت برگزیده شد. عملیات ساخت برج آزادی در یازدهم آبان 1348 خورشیدی آغاز شد و پس از بیست و هشت ماه کار، در 24 دیماه 1350با نام برج شهیاد به بهره برداری رسید.
در کوران انقلاب اسلامی ایران اجتماعاتی در این میدان برپا میشد و پس از پیروزی انقلاب نیز برنامه پیشواز از آیتالله امام خمینی (ره) در بازگشت از پاریس به تهران در این میدان انجام شد و نام آن نیز از میدان شهیاد به میدان آزادی دگرگون شد.در هنگام انقلاب شعارهایی بر روی پایههای برج نوشته شد.
معماری برج آزادی تلفیقی از معماری دوران هخامنشی، ساسانی و دوره اسلامی است. این بنای سه طبقه دارای چهار آسانسور و دو راه پله و 286 پلکان است. در محوطه زیرین آزادی چندین سالن نمایش، نگارخانه، کتابخانه، موزه و. قرار دارد. طول این بنا 63 متر، ارتفاع آن از سطح زمین 45 و ارتفاع از کف موزه 5 متر است.گفته میشود در ساخت برج آزادی چهل و شش هزار قطعه سنک بریده و پرداخت شده به کار رفتهاست.
حسین امانت میگوید: این بنا به گذشتههای درخشان تاریخ ایران نظر دارد؛ به دورانی که ایران در ادبیات، هنر، معماری، صنایع دستی، علوم مختلف و خیلی چیزهای دیگر سرآمد بود. من میخواستم جمع بندی خودم از اینها را در آزادی ارائه کنم تا اگر کسی از خارج میآید یا حتی مردم ایران بدانند که این اثر به کجا و به کدام فرهنگ مربوط میشود.»
در این بنا، قوس اصلی وسط برج، نمادی از طاق کسری مربوط به دوره پیش از اسلام (دوره ساسانی) است و قوس بالایی که یک قوس شکستهاست از دوران بعد از اسلام و نفوذ اسلام در ایران حرف میزند. رسمی ساز بهابی که بین این دو قوس را پر میکند، خیلی ایرانی است و من آن را از گنبد مساجد ایران الهام گرفتهام. اساسا تکنیک گنبد سازی در ایران خیلی جالب است و شما در هر مسجدی که میروید، یک چیز تازهای میبینید. در این گنبدها که نشانه نبوغ ایرانی است، معماران قدیم از قاعده مربع بنا وارد دایره گنبد شدهاند و این کار را با کمک رسمی بندیها و مقرنس کاریهای بسیار زیبا انجام دادهاند. در برج آزادی هم همین کار انجام شده. هندسه بنا یک هندسه مربع مستطیل است که از روی چهار پایه خود میچرخد و ۱۶ ضلعی میشود و بالاخره به صورت یک گنبد شکل میگیرد. البته شما این گنبد را از بیرون نمیبینید، اما از داخل برج قابل مشاهدهاست.»
دو طبقه داخل برج، یکی بالای قوس طاق اصلی و دیگری زیر گنبد است که با آسانسور به آن میرسید. این طبقه که به عنوان نمایشگاه طراحی شده با گنبدی از بتن سفید پوشیده شده. این گنبد مقرنس ایرانی را به نوع تازهای اجرا میکند و ارتفاع آن از بام آزادی بیرون میزند و از بام دیده میشود که با کاشیهای معروف ایرانی پوشیده شدهاست. مصرف بتن سفید در این قسمت و در سالن پذیرایی آن، در آن زمان یک کار جدیدی در ایران بود.»
این بنا سنگهایی دارد که در قسمت پایین برج 3٫2 متر طول و 1٫6 متر ارتفاع دارند و کار دست سنگتراشان است» این سنگها با بتن و آهن ضد زنگ به هم چسبیدهاند و پشت آنها یک سطح خشن است که روی آن نلغزند. ولی هر سنگی کنار سنگ دیگر با یک ماده قابل انعطاف بندکشی شدهاست. چیزی شبیه به لاستیک که قابل انعطاف است.
به گفته حسین امانت: نقوشی که در میدان هست و باغچهها و گل کاریها را شکل میدهد، از طرح داخلی گنبد مسجد شیخ لطف الله اصفهان الهام گرفته شده؛ منتها هندسه دایره گنبد تبدیل به بیضی شدهاست. روابط لگار بتمی جالبی در هندسه و ابعاد گنبد مسجد شیخ لطف الله هست که دانش عمیق ریاضی معماران ایران در دورههای گذشته را نشان میدهد.»
طرح آب نما و فوارهها هم ملهم از باغهای ایرانی است. همین طور شیب میدان با دقت و به منظور خاصی طراحی شده، حد ارتفاع برج آزادی 45 متر است؛ چون نزدیکفرودگاه مهر آباد قرار گرفته و نمیشود بلندتر از این ساخت. ولی من میخواستم وقتی به بنا نزدیک میشوید به طرف بالا بروید، در حالی که بالا بردن بنا ممکن نبود. ما برای این که مشکل ارتفاع را حل کنیم، یک سرازیری در میدان بوجود آوردیم. یعنی شما از طرف فرودگاه که وارد میدان میشوید به شکل سرازیر به برج نزدیک میشوید و میرسید به آن آب نمای دایره شکل و وقتی به بنا نزدیک میشوید، دوباره بالا میآیید. زمین زیر برج کاملا صاف است. این صافی و آن شیب میدان وقتی به هم میرسند، خطهای قوسی جالبی را ایجاد میکنند.»
نقشهای داخلی برج، تلفیقی از سنت و مدرنیسم است به خصوص سقف طبقه دوم. در ورودی برج، هریک از لنگههای سنگی درها، حدود 5/3تن وزن دارد. جنس این سنگها از گرانیت است. برج دو آسانسور دارد که از دیوارههای برج بالا میروند. آسانسور اول دو طبقه را طی میکند و به سقف سیمانی میرسد سپس از آسانسور دوم استفاده میشود. هیچ یک از سقفها بسته نیستند و همه آنها به فضای بالاتر راه مییابند.
برج ,آزادی ,میدان ,یک ,گنبد ,ارتفاع ,برج آزادی ,که در ,در این ,است که ,به عنوان ,اکثریت شهروندان تهرانی
درباره این سایت